Een nieuwsflash uit Urbana
Het gewone leven is nu toch echt begonnen, want vandaag zijn er niet al te veel noemenswaardigheden gebeurt. Wel jammer, want ik ben dus ook niets opgeschoten met het papierwerk. Hopelijk komt daar morgen verandering. Wel heb ik thuis een foto collage aan de muur gehangen, het eerste stukje aankleding in de woonkamer. Nu nog op zoek naar een mooie poster of zo, we zullen zien. Op ”t werk weer kennis gemaakt met wat collega”s die ook weer erg behulpzaam zijn met van alles en nog wat. Morgenavond naar een internationaal cluppie, eens kijken of dat een beetje gezellig is; vast want dat zijn ook allemaal mensen in den vreemden. Ben benieuwd of zij ook zoveel papierwerk hebben te doen!
30 augustus, 21:30
Die tijd zal wel toeval zijn, of dit is nu eenmaal de tijd dat ik klaar ben met eten. Vandaag is er een hoop gebeurt, maar laat ik beginnen bij gisteravond, het bezoek aan de “cosmopolitan club”. Dan komt er straks meer over het leven en de gewoontes in Amerika in het algemeen. Daar valt best een hoop over te vertellen.
De cosmopolitan club is een groep mensen die zo eens in de week bij elkaar komen op een thema avond. Gisteren was de eerste avond van dit jaar, dus er waren veel mensen die er voor het eerst waren. Een aantal Duitse, Zuid-Koreaanse, Argentijnse en zelfs Amerikaanse mensen tegenkomen. Het thema van deze avond was de tango, er werd demonstratie gedanst door de plaatselijke tango-vereniging. Niet iets waar ik snel bij zou gaan, dansen is op zich wel leuk, maar om je te beperken tot een dans, nou nee. Omdat het om half tien al afgelopen was zijn we nog met een klein groepje naar Murphy”s gegaan, een Ierse pub. Hier werd het amerikaanse karacter toch wel erg opvallend, iedereen, echt geen uitzonderingen, moet zijn leeftijd kunnen aantonen. In Nederland ongehoord, en jammer dat het zo moet. Wat wel een voordeel van Amerika is, is dat er in veel cafe”s niet gerookt mag worden, en je dus rookvrij thuis komt, wel weer een pluspuntje. Om kort te gaan, een gezellige avond, zeker voor herhaling vatbaar. Vandaag een heel stuk verder gekomen met het regelen van zaken. Eerst mijn autoverzekering geregeld, die is enorm duur, omdat ik niet zo”n Illinois kaartje heb met daarop geschreven dat ik toch echt kan autorijden. Ik behoor nu ook echt tot de Universiteit, omdat ik, via het web, behoorlijk modern, al mijn gegevens heb doorgegeven. Als het goed is heb ik nu ook e-mail hier (ardonne@uiuc.edu lekker kort!) maar of dat al werkt weet ik nog niet. Nu nog een photo ID, en dan kan ik gratis met de bus, gratis zwemmen, voordelig sporten, en wat al niet meer.
Vanavond heb ik ook voor het eerst mijn pannen en potten gebruikt. Dat brengt me meteen wederom bij die rare (andere) gewoontes van Amerikanen. De supermarkt. Allereerst erg duur, maar goed, dat zal wel wennen. Verder begrijp ik van de indeling erg weinig, alles lijkt door elkaar te staan, maar er zit vast een logica achter. Bovendien hebben ze sommige, in Nederland zeer alledaagse, producten niet. Neem braadboter, niet te krijgen. Ze hebben wel olie, maar ook daar weer iets opvallends. Waar wij zonnebloem olie hebben, maken ze het hier van mais. Goed, ik woon natuurlijk ook midden in het land van ”Corn”, maar dan nog. Gelukkig zijn de mensen wel erg behulpzaam, als je iets vraagt zullen ze altijd proberen antwoord te geven. Wat wel ff wennen is, is dat je continu gevraagd wordt hoe het met je gaat, voornamelijk door wildvreemde mensen, zoals bij de kassa. Een korte glimlach of een knikje doet wonderen. Ook kan je in dit land een vraag prima met een vraag beantwoorden. Op ”What”s up” antwoord je gewoon Hé, what”s up? ”t is even wennen, maar dan heb je ”t ook!
Er wordt wel gezegd dat mensen in Amerika het meeste afval per persoon per jaar wordt geproduceerd. Ik snap nu heel goed waarom. In de supermarkt wordt alles in plastic tasjes gepropt, of je nu wilt of niet. Een boodschappentas schijnen ze niet te kennen. Maar toch, er is hoop. Bij mijn appartement gaan ze aan recycling doen. Het papier moet apart, en het glas, plastic flessen e.d. ook. Ik ben benieuwd of mijn amerikaanse buren dit ook gaan gebruiken, het is allemaal op vrijwillige basis, ik ben benieuw!
Het is grappig om te merken dat meer buitenlandse studenten de zelfde soort ervaringen hebben, en ook veel last met ”sofi”nummers enzo. Maar goed, dat is nu bijna rond. Zelfs Ameritech, een telefoonmaatschappij, is er nu van overtuigd dat ik mijn rekening wel zal kunnen betalen (na een faxje of vier), en woensdag wordt het zaakje aangelegd, mijn nummer heb ik al: 217 – 384 7546
Maandag, 2 september.
Het is vandaag Labor day, heel amerika heeft vrij. Nu ja, sommige winkels zijn gewoon open, en tentjes om wat te eten ook. Afgelopen weekend ben ik weer gaan springen, ik kon het toch niet laten. Hier in Amerika gaat dat allemaal veel makkelijker dan in Nederland. Zeker als je iets speciaals wilt doen, zoals nachtsprongen. Dat levert in Nederland al snel 3 maanden regelwerk op (in ieder geval moet je zo lang van te voren beginnen). Hier kan je op een mooie dag gewoon besluiten om dat te doen, je stuurt een faxje en je bent klaar, ideaal. Dus, afgelopen zaterdag heb ik mijn tweede nachtsprong kunnen maken, erg leuk om te doen. Ik heb de melkweg in vrije val kunnen aanschouwen, een eigenaardige gewaarwording. Mijn verlichting voor mijn hoogtemeter, naar een ideetje van een instructeur uit Hilversum, heeft veel indruk gemaakt bij de mensen op de club hier. Een electriciteits draad met wat ledjes, een oude cypres batterij en een schakelaar gaven een prachtig resulaat! Ik begin me al behoorlijk thuis te voelen op het cluppie. Het is daar nogal internationaal, een Deen, wat Belgen, een Schot, waarmee ik weer naar Urbana ben gereden. Waar ik wel op moet letten is dat ik niet een enorm Amerikaans accent krijg, ik betrap mezelf nu al zo af en toe op een amerikaanse uitspraak… Zolang ik het zelf nog blijf horen zal het wel mee vallen.
Een ding wat ik tot nu toe iedere keer vergat te schrijven gaat over de insecten. Daar heb je er hier een hele boel van, vast door het warme, ietwat vochtige weer. ”s avonds maken de krekels, en soortgelijke beesten een hoop herrie. Als je buitenloopt is het gewoon een kakafonie van getjilp en andere geluiden, en nog best luid ook! Moeilijk om precies te omschrijven hoe het klinkt. Wie weet vind ik een manier om het op te nemen!
Woensdag, 4 september, 21:50.
De laatste dagen niet zoveel bijzonders te melden. Het regelwerk gaat door, maar dat is nu leuk om te doen, omdat het vruchten afwerpt. Zo heb ik nu telefoon, e-mail hier dat werkt. Iedereen heeft inmiddels bericht daarvan ontvangen; alles wat op de oude adressen wordt afgeleverd wordt doorgestuurd. En, met het inbel systeem kan ik nu ook thuis, tegen locale telefoonkosten, internetten. Al weet ik niet of ik dat zoveel zal doen, het is handig dat het kan. Tevens zijn de benodigde accounts op de diverse clusters aangemaakt. Maar genoeg hierover.
Omdat ik gewend was om altijd wel muziek te horen, heb ik maar een mini stereo toren gekocht. Om toch een beetje in Nederlandse sferen te blijven… een Philips. En, voor het thuisfront, een scanner. De eerste foto”s, van mijn appartement, zijn ingescand, en zal ik op de site zetten. Ze laten zien hoe het appartement eruit zag toen ik erin trok. Meer aangekleede versies zitten nog in mijn toestel, die volgen dus nog. Helaas ben ik er nog niet echt aan toe gekomen om veel foto”s te maken, maar dat ligt wel in de planning. Net als sporten, want ook daar ben ik wel weer aan toe. Niet dat ik nu onwijs aan het aankomen ben, want ook in Amerika kan je best gezond eten, maar je moet er wel een beetje op letten. Hamburgers heb ik overigens nog niet gegeten!
Donderdag, 5 september, 18:10
Nog even een paar korte opmerkingen, voordat ik het een en ander op de site ga zetten. Ze zeggen wel dat je hier gemakkelijker wapens dan alcohol kan kopen. En inderdaad, er zijn hier gewoon winkels waar je naar binnen kunt gaan voor een wapen. Hoe gemakkelijk het dan is weet ik niet, ik heb het niet uitgeprobeerd… Overigens lukt het best om een biertje te krijgen, als je je ID maar bij je hebt!
Vandaag heb ik nog geprobeerd om bloed te gaan geven. Maar, Europa is natuurlijk een zeer primitief gebied op deze wereld. Als je daar de afgelopen 5 jaar in totaal meer dan zes maanden bent geweest, dan is het voor onze amerikaanse medeburgers levens gevaarlijk om bloed van je te krijgen. Ik geloof zelfs dat je zelfs helemaal niet meer in aanmerking komt om bloed te geven. Het zelfde geldt voor ik geloof bijna de rest van de wereld, tja, als het niet uit amerika komt zal het wel niet veel soeps zijn…