Een nieuwsflash uit Urbana

Het gewone leven is nu toch echt begonnen, want vandaag zijn er niet al te veel noemenswaardigheden gebeurt. Wel jammer, want ik ben dus ook niets opgeschoten met het papierwerk. Hopelijk komt daar morgen verandering. Wel heb ik thuis een foto collage aan de muur gehangen, het eerste stukje aankleding in de woonkamer. Nu nog op zoek naar een mooie poster of zo, we zullen zien. Op ”t werk weer kennis gemaakt met wat collega”s die ook weer erg behulpzaam zijn met van alles en nog wat. Morgenavond naar een internationaal cluppie, eens kijken of dat een beetje gezellig is; vast want dat zijn ook allemaal mensen in den vreemden. Ben benieuwd of zij ook zoveel papierwerk hebben te doen!

30 augustus, 21:30

Die tijd zal wel toeval zijn, of dit is nu eenmaal de tijd dat ik klaar ben met eten. Vandaag is er een hoop gebeurt, maar laat ik beginnen bij gisteravond, het bezoek aan de “cosmopolitan club”. Dan komt er straks meer over het leven en de gewoontes in Amerika in het algemeen. Daar valt best een hoop over te vertellen.

De cosmopolitan club is een groep mensen die zo eens in de week bij elkaar komen op een thema avond. Gisteren was de eerste avond van dit jaar, dus er waren veel mensen die er voor het eerst waren. Een aantal Duitse, Zuid-Koreaanse, Argentijnse en zelfs Amerikaanse mensen tegenkomen. Het thema van deze avond was de tango, er werd demonstratie gedanst door de plaatselijke tango-vereniging. Niet iets waar ik snel bij zou gaan, dansen is op zich wel leuk, maar om je te beperken tot een dans, nou nee. Omdat het om half tien al afgelopen was zijn we nog met een klein groepje naar Murphy”s gegaan, een Ierse pub. Hier werd het amerikaanse karacter toch wel erg opvallend, iedereen, echt geen uitzonderingen, moet zijn leeftijd kunnen aantonen. In Nederland ongehoord, en jammer dat het zo moet. Wat wel een voordeel van Amerika is, is dat er in veel cafe”s niet gerookt mag worden, en je dus rookvrij thuis komt, wel weer een pluspuntje. Om kort te gaan, een gezellige avond, zeker voor herhaling vatbaar. Vandaag een heel stuk verder gekomen met het regelen van zaken. Eerst mijn autoverzekering geregeld, die is enorm duur, omdat ik niet zo”n Illinois kaartje heb met daarop geschreven dat ik toch echt kan autorijden. Ik behoor nu ook echt tot de Universiteit, omdat ik, via het web, behoorlijk modern, al mijn gegevens heb doorgegeven. Als het goed is heb ik nu ook e-mail hier (ardonne@uiuc.edu lekker kort!) maar of dat al werkt weet ik nog niet. Nu nog een photo ID, en dan kan ik gratis met de bus, gratis zwemmen, voordelig sporten, en wat al niet meer.

Vanavond heb ik ook voor het eerst mijn pannen en potten gebruikt. Dat brengt me meteen wederom bij die rare (andere) gewoontes van Amerikanen. De supermarkt. Allereerst erg duur, maar goed, dat zal wel wennen. Verder begrijp ik van de indeling erg weinig, alles lijkt door elkaar te staan, maar er zit vast een logica achter. Bovendien hebben ze sommige, in Nederland zeer alledaagse, producten niet. Neem braadboter, niet te krijgen. Ze hebben wel olie, maar ook daar weer iets opvallends. Waar wij zonnebloem olie hebben, maken ze het hier van mais. Goed, ik woon natuurlijk ook midden in het land van ”Corn”, maar dan nog. Gelukkig zijn de mensen wel erg behulpzaam, als je iets vraagt zullen ze altijd proberen antwoord te geven. Wat wel ff wennen is, is dat je continu gevraagd wordt hoe het met je gaat, voornamelijk door wildvreemde mensen, zoals bij de kassa. Een korte glimlach of een knikje doet wonderen. Ook kan je in dit land een vraag prima met een vraag beantwoorden. Op ”What”s up” antwoord je gewoon Hé, what”s up? ”t is even wennen, maar dan heb je ”t ook!

Er wordt wel gezegd dat mensen in Amerika het meeste afval per persoon per jaar wordt geproduceerd. Ik snap nu heel goed waarom. In de supermarkt wordt alles in plastic tasjes gepropt, of je nu wilt of niet. Een boodschappentas schijnen ze niet te kennen. Maar toch, er is hoop. Bij mijn appartement gaan ze aan recycling doen. Het papier moet apart, en het glas, plastic flessen e.d. ook. Ik ben benieuwd of mijn amerikaanse buren dit ook gaan gebruiken, het is allemaal op vrijwillige basis, ik ben benieuw!

Het is grappig om te merken dat meer buitenlandse studenten de zelfde soort ervaringen hebben, en ook veel last met ”sofi”nummers enzo. Maar goed, dat is nu bijna rond. Zelfs Ameritech, een telefoonmaatschappij, is er nu van overtuigd dat ik mijn rekening wel zal kunnen betalen (na een faxje of vier), en woensdag wordt het zaakje aangelegd, mijn nummer heb ik al: 217 – 384 7546

Maandag, 2 september.

Het is vandaag Labor day, heel amerika heeft vrij. Nu ja, sommige winkels zijn gewoon open, en tentjes om wat te eten ook. Afgelopen weekend ben ik weer gaan springen, ik kon het toch niet laten. Hier in Amerika gaat dat allemaal veel makkelijker dan in Nederland. Zeker als je iets speciaals wilt doen, zoals nachtsprongen. Dat levert in Nederland al snel 3 maanden regelwerk op (in ieder geval moet je zo lang van te voren beginnen). Hier kan je op een mooie dag gewoon besluiten om dat te doen, je stuurt een faxje en je bent klaar, ideaal. Dus, afgelopen zaterdag heb ik mijn tweede nachtsprong kunnen maken, erg leuk om te doen. Ik heb de melkweg in vrije val kunnen aanschouwen, een eigenaardige gewaarwording. Mijn verlichting voor mijn hoogtemeter, naar een ideetje van een instructeur uit Hilversum, heeft veel indruk gemaakt bij de mensen op de club hier. Een electriciteits draad met wat ledjes, een oude cypres batterij en een schakelaar gaven een prachtig resulaat! Ik begin me al behoorlijk thuis te voelen op het cluppie. Het is daar nogal internationaal, een Deen, wat Belgen, een Schot, waarmee ik weer naar Urbana ben gereden. Waar ik wel op moet letten is dat ik niet een enorm Amerikaans accent krijg, ik betrap mezelf nu al zo af en toe op een amerikaanse uitspraak… Zolang ik het zelf nog blijf horen zal het wel mee vallen.

Een ding wat ik tot nu toe iedere keer vergat te schrijven gaat over de insecten. Daar heb je er hier een hele boel van, vast door het warme, ietwat vochtige weer. ”s avonds maken de krekels, en soortgelijke beesten een hoop herrie. Als je buitenloopt is het gewoon een kakafonie van getjilp en andere geluiden, en nog best luid ook! Moeilijk om precies te omschrijven hoe het klinkt. Wie weet vind ik een manier om het op te nemen!

Woensdag, 4 september, 21:50.

De laatste dagen niet zoveel bijzonders te melden. Het regelwerk gaat door, maar dat is nu leuk om te doen, omdat het vruchten afwerpt. Zo heb ik nu telefoon, e-mail hier dat werkt. Iedereen heeft inmiddels bericht daarvan ontvangen; alles wat op de oude adressen wordt afgeleverd wordt doorgestuurd. En, met het inbel systeem kan ik nu ook thuis, tegen locale telefoonkosten, internetten. Al weet ik niet of ik dat zoveel zal doen, het is handig dat het kan. Tevens zijn de benodigde accounts op de diverse clusters aangemaakt. Maar genoeg hierover.

Omdat ik gewend was om altijd wel muziek te horen, heb ik maar een mini stereo toren gekocht. Om toch een beetje in Nederlandse sferen te blijven… een Philips. En, voor het thuisfront, een scanner. De eerste foto”s, van mijn appartement, zijn ingescand, en zal ik op de site zetten. Ze laten zien hoe het appartement eruit zag toen ik erin trok. Meer aangekleede versies zitten nog in mijn toestel, die volgen dus nog. Helaas ben ik er nog niet echt aan toe gekomen om veel foto”s te maken, maar dat ligt wel in de planning. Net als sporten, want ook daar ben ik wel weer aan toe. Niet dat ik nu onwijs aan het aankomen ben, want ook in Amerika kan je best gezond eten, maar je moet er wel een beetje op letten. Hamburgers heb ik overigens nog niet gegeten!

Donderdag, 5 september, 18:10

Nog even een paar korte opmerkingen, voordat ik het een en ander op de site ga zetten. Ze zeggen wel dat je hier gemakkelijker wapens dan alcohol kan kopen. En inderdaad, er zijn hier gewoon winkels waar je naar binnen kunt gaan voor een wapen. Hoe gemakkelijk het dan is weet ik niet, ik heb het niet uitgeprobeerd… Overigens lukt het best om een biertje te krijgen, als je je ID maar bij je hebt!

Vandaag heb ik nog geprobeerd om bloed te gaan geven. Maar, Europa is natuurlijk een zeer primitief gebied op deze wereld. Als je daar de afgelopen 5 jaar in totaal meer dan zes maanden bent geweest, dan is het voor onze amerikaanse medeburgers levens gevaarlijk om bloed van je te krijgen. Ik geloof zelfs dat je zelfs helemaal niet meer in aanmerking komt om bloed te geven. Het zelfde geldt voor ik geloof bijna de rest van de wereld, tja, als het niet uit amerika komt zal het wel niet veel soeps zijn…

De schrijver kan niet verantwoordlijk gesteld worden voor het krijgen van hoofdpijn, slaap of welke andere ongemakken dan ook door het lezen van deze tekst. Alt+F4 doet soms wonderen!

Report, August 21, 20:30 local time at Dullas International Airport, Washington.

Though my biological clock should say it”s around 3 a clock in the night, I”m still doing fine. The coffee helps! I left the Netherlands with bad weather, a suitcase to much, costing some money, and arrived in Washington with 86 degree Farenheit. Should be something around 30 degrees in proper units. Nice! The flight was ok, after a short delay before take-off at Schiphol due to a computerproblem. Nothing worthwile to mention during flight. Going through customs & immirations took quite a long time, only a few officials availeble for lots of non US-citizens. Once helped, it took only two minutes to clear immigrations, really, a plus. The waiting for the connecting flight to Charlottsville was/is a bit dull, but to be expected. In half an hour, this is over as well, and I should be at Paul”s place soon. Hopefully, the jet-leg is a bit delayed; having one isn”t really convenient if one has to drive the long distance to Illinois!!

23 Augustus, 8:10 in een motel met de naam `Sleep inn”.

Toch maar besloten om dit verslag in het Nederlands te schrijven, al was het alleen maar om m”n Nederlands een beetje bij te houden. De vlucht van Washington naar Charlottsville was goed, alleen het vliegtuig vrij klein (we zaten met 32 man op elkaar gepakt). Gaf niet echt, het was toch maar een kort vluchtje. Bij het ophalen van de koffers raakte ik in gesprek met ene Frank, van de UVa, waar hij als statisticus werkt bij de medische faculteit. Van hem kreeg ik een lift naar Paul”s huis, erg aardig. Wel was er eerst nog een probleempje met die extra koffer, waar ik nogal wat geld voor had betaald om ”m mee te krijgen. Deze verscheen niet op de band. Gelukkig bleek snel dat deze koffer met een eerdere vlucht naar Charlottsville was gegaan. Helaas kon ik zelf niet meer mee met deze vlucht, wat ik wel had geprobeerd, maar deze was overgeboekt, net als onze vlucht zelf… Het was even zoeken naar het huis van Paul, maar eenmaal aangekomen bleek dat de auto er stond, dat de voordeur inderdaad open was, en Diamond, de hond, was blij om me te zien. Wel een beetje vreemd, om in een huis van een ander te slapen, terwijl er niemand aanwezig is. De volgende morgen kwam de buurvrouw om de hond naar buiten te laten; een aardige vrouw, die ook voor de extra sleutel van de auto had gezorgd. Op weg, tegen een uurtje of tien. Eerst weer op de doorgaande weg zien te komen, nog niet zo eenvoudig. Overdag ziet zo”n wijk er heel anders uit dan ”s nachts. De auto rijdt lekker, wel even wennen natuurlijk. Snel volgegooid met benzine, en dan echt op weg! De tocht begint met de Appalachean mountains, een erg mooie heuvelachtige omgeving. Na zo”n 150 mijl wordt het landschap iets vlakker, tot glooiend. Nog steeds de moeite waard. Wel een beetje saai, zo”n 500 mijl op dezelfde snelweg (I 64 West) blijven. Gelukkig is er een goede radio, en cruise controle aan boord. Weinig vertraging, alleen een keertje door wegwerkzaamheden. Na 580 mijl (en een tweede keer tanken), maar eens een bedje opgezocht. Ik was in de veronderstelling dat het 9:00 uur was (6 uur verschil met Nederland), maar het bleek nog maar 8:00 uur te zijn, terwijl de tijdzone toch echt (volgens mij) tussen Indiana en Illinois is, en ik ben toch echt in Indiana. Misschien heeft ”t iets te maken met zomertijd of zo, daar kom ik nog wel achter! Na ”n hapje eten mij de mac om de hoek, en een uurtje tv kijken ben ik toch maar vroeg naar bed gegaan, met het risico dat ik erg vroeg wakker zou worden. Dat viel een beetje mee, zo rond 7 uur werd ik wakker, douchen, ontbijten en dit verslagje schrijven. Straks de laatste 200 mijl rijden naar Urbana-Champaign, om m”n sleutels van m”n appartement op te halen, ik ben benieuwd!!

23 augustus, 22:20 uur, in m”n appartement.

De laatste 200 mijl van de autorit naar Illinois verliepen wederom voorspoedig. Goed weer gehad de hele rit, iets wat volgens Eduardo mazzel was, het heeft gisteren hier (Urbana-Champaign) ontzettend geonweerd. Het laatste stukje van de routeplanner was niet geheel duidelijk, of de borden langs de kant van de weg waren onvolledig, hoe het ook zei, nadat ik heel Champaign voorbij gereden was, was ik de afslag US150 niet tegengekomen, en besloot ik maar om de Interstate 74 te verlaten. Gelukkig kon ik snel de University Avenue vinden, en was ik nog snel bij Campus Property Management. Daar was het papierwerk snel geregeld, alleen het betalen van de parkeerplaats was lastig, omdat ik nog geen bankrekening heb, en alles gaat hier via cheques…. Meteen naar het appartement gereden, en dat valt zeker niet tegen. Alles is redelijk ruim, en bloedje nieuw…. Wel behoorlijk onpersoonlijk nog, alles kaal, in het plastic ingepakt, daar moet nog ”t een en ander aan gebeuren. Enne, er moet nog veel gekocht worden. Potten, pannen, een douchegordijn zou ook wel handig zijn. Wel is het vreemd dat de microwave er niet is, en er lijkt ook een stoel te ontbreken. Maar m”n buurman, die samen met z”n vriendin naast mij komt wonen weet te vertellen dat CPM (Campus Property Management) hiervan op de hoogte is, en dat er vandaag nog een microwave zal komen. Die stoel, daar zal ik zelf achteraan gaan. Vlug naar de Supermarkt bij mij om de hoek om een telefoon kaart te kopen om wat mensen te kunnen bellen. Ma gebeld, die was wel verrast om mij al te horen, leuk! Bij het regelen van Power (electriciteit en gas) en water blijkt het onhandig dat je nog geen social security nummer hebt, dan bestaa je voor Ámerika nog niet echt. Twee identiteitsbewijzen zijn er dan nodig om een en ander te regelen. Een bank rekenening gaat wat makkelijker. Het is wel zo dat je erg op moet passen dat er genoeg op je rekening staat, anders wordt het een kostbare zaak, $25 per keer dat rood wordt, en dan nog eens $5 per dag!! Oppassen dus, en goed het saldo bijhouden, want je krijgt slechts eens per maand een afschrift. Misschien toch ook maar online bankieren. En voorlopig mijn girorekening gebruiken. Eduardo op zijn kantoor gebeld, maar ik werd doorgeschakeld naar Linda Thorman, waarop ik besluit om daar langs te gaan, en zo snel mogelijk het papierwerk regelen. Verzekering komt op maandag hopelijk spoedig; Op donderdag met internationale zaken van de universiteit een afspraak, om mijn fel begeerde social security number te regelen. Verder krijg ik van haar veel nuttige tips, en mag ik id”s naar Amerikan Power sturen. Vlug verder met boodschappen doen, en Eduardo bellen, om te laten horen dat ik er ben. Ook van hem nuttige tips, en morgen ga ik bij hem eten, om wat te praten enzo. Ook voor de telefoon blijken ze id”s nodig te hebben, die ga ik morgen ook proberen te faxen, dan gaat het allemaal wat sneller. We zullen zien, zal een drukke dag worden, met veel inkopen, en toch op de zaterdag het regelen van allerlei zaken. Verder proberen om m”n mail te checken, zou ook leuk zijn. Zometeen bij de buren langs, kijken of zij al gevorderd zijn….

24 Augustus, 9:00 uur.

De buren waren ook al lekker op weg, nog een tijdje gezellig gekletst over van alles en nogwat, waaronder DMV, verzekeringen, het halen van een rijbewijs, en wat al niet meer. Straks ga ik met de buurman (ik vergeet steeds zijn naam), naar DMV, om de auto over te schrijven. Zal wel weer een hoop centjes kosten… Dan misschien nog even bij CPM langs, om aan te geven dat er een bureau stoel mist, en om te melden dat de afzuigkap niet werkt. ”s Middags veel inkopen gaan doen bij Mayer, Target of zo. ”s Avonds eten bij Eduardo Fradkin, lijkt me ook gezellig!

24 Augustus, 23:45

Drukke dag geweest, een hoop dingen gedaan. Zoals gezegd eerst met de buren naar DMV. Dat bleek weinig vruchtbaar, omdat Marga, de vrouw van Kareljan op de ownerslijst staat, en zij heeft niet getekend. Dit was voor hen een onoverkomelijk probleem, ze konden niets voor mij doen, helaas!! Heb Kareljan dus via de e-mail maar voorgesteld om hier iemand een fictieve handtekening te laten zetten, anders wordt het nog een langdurige aangelegenheid! Daarna op weg naar een internet cafe, om mail te checken. Ook dat bleek lastig, alles ging pas om 12:00 open, dus na veel omzwervingen maar weer huiswaards gegaan om te lunchen. Daarna in m”n eentje op weg naar het internetcafe, wat nu wel open was. Meteen nog maar even een fax met twee ID”s naar Ameritech gestuurd, dan kunnen ze mijn aanvraag voor een telefoonlijn aanvaarden, hopelijk!! ”s Middag naar de Maijer gegaan, om een boel zaken voor m”n appartement te kopen. Van deurmat tot douchegordijn en van toiletreiniger tot hapjespan, alles kan je daar krijgen. Ondanks dat ze niet super duur zijn, was ik behoorlijk wat kwijt, $275 en dan heb ik nog niet eens alles. ”t zal nog wel meer worden…. ”s Avonds naar Eduardo gegaan, om daar te eten. Dat was erg gezellig, samen met Claudia, z”n vrouw en Allechandro, hun zoon. Corn (mais) is het gerecht van Illinois, en dit is de beste mais van de wereld, en dan ook nog de beste tijd van het jaar; het was dan ook ”sweet-corn festival”. Ondanks dat ik normaal niet zo”n mais eter ben moet ik zeggen dat deze mais echt verrukkelijk is, zeer zoet. Verder gebarbequed, ook zeer lekker, er wordt weer goed voor mij gezorgd. Na wat wijntjes weer naar huis, om morgen eens op een dropzone te gaan kijken, ik heb er weer zin in!

25 Augustus, 22:15

Omdat het vanochtend in Urbana prachtig weer was, ben ik na het opstaan snel naar Archway Skydiving vertrokken. Het bleek een afstand van 120 mijl te zijn, waar ik 1h 45m over heb gedaan. Eigenlijk duurt het niet zoveel langer van Leiden naar Hilversum, PCMN, met het openbaar vervoer, laten we zeggen dat ik het gewent ben. Gaandeweg werd het wat bewolkter, en toen ik om 9:45 aan kwam was de eerste stick nog niet omhoog. Het papierwerk was snel geregeld, al vonden ze dat ik veel papieren bij me had 🙂 Ik werd meteen voorgesteld aan wat RW mensen, en zowaar, ik kon mee in de eerste stick (load), voor een 5 mens formatie sprong. Meteen een hele mooie, met 7, niet de makkelijkste punten. Landen is voor de hangaar, en de kist is een C208b Grand Caravan, die ze standaard met 14 para”s vullen. Soms stoppen ze er meer in, soms ook minder, in een geval zaten we met z”n 10en in de kist. Voor $ 18 zetten ze je af op 13.500 ft, met goede spots, dus dat is erg mooi allemaal. Het is niet zo”n hele grote club, wat de sfeer erg gezellig maakt, het doet een beetje aan Hilversum denken. Omdat er gisteren een feestje was, was het nu erg rustig, en werd de kist na iedere stick stil gezet. Cycles lijken ze zich niet erg druk over te maken. Zelfs voor het parkeren omdat er een stevige regenbui aan kwam werd de kist even aangezet!! Zoals ik al zei, het was niet druk, waardoor je op je gemak veel kon springen (soms moest er geleurd worden). Om 1/2 5 had ik er vier op zitten, en hield ik het voor gezien, om budget redenen, en het feit dat ik natuurlijk ook weer een heel eind terug moest rijden. Overigens leek de terugweg veel sneller te gaan, wsh omdat je weet waar je aan toe bent. Om nog even op de taal waarin dit stuk is geschreven terug te komen, ik ben blij dat ik het in het Nederlands schrijf, om het bij te houden. Vandaag merkte ik dat ik al redelijk veel in het Engels begin te denken, een toch wel vreemde gewaar- wording. Mijn Engels (lees Amerikaans, mensen spreken met een behoorlijk accent) zal er wel op vooruit gaan wsh. Nu maar weer vroeg naar bed, m”n ogen worden erg zwaar!

26 augustus, 22:54

Vandaag was een dag met veel bureaucratische rondslomp, en er zullen er nog wel meer volgen… Eerst alle sleutels voor mijn werkkamer enzo opgehaald, dat ging allemaal lekker snel. De afspraak met international affairs moest wel vervroegd worden, omdat donderdag veel te laat is. Gelukkig kan ik nu morgenochtend terecht. Voor mijn social security number ben ik naar een of ander kantoor geweest, waar ze me goed hebben geholpen. Wel duurt het tenmiste 3 a 4 weken (in het ergste geval zelfs 90 dagen), voordat ik zo”n nummer krijg. Dat houdt dus in ook geen amerikaans rijbewijs voor die tijd, terwijl ik verplicht ben om er een te halen binnen 90 dagen ofzo???? We zullen zien. Een computer account krijgen is ook niet eenvoudig, je moet eerst een university ID hebben, en dan kan het account aangemaakt worden, maar de e-mail gaat dan weer via iemand anders. Dit alles tot grote ergernis van Eduardo, en ook mijzelf wel. Goed, het is niet anders, ik zal nog wel meer van dit soort dingen tegenkomen. Nog opnieuw een faxje gestuurd naar Ameritech, de eerste was niet goed aangekomen. Hopelijk deze keer wel. Morgen ook, na international affairs mijn ziektekosten verzekering regelen, zou snel gebeurd moeten zijn, en dan nog de overdracht van de auto, wel even iemand vinden die wil tekenen, maar dat zal wel lukken. ”s avonds heb ik gezellig gegeten met Michael Stone, een van de mensen bij wie ik in de groep kom. En nog een boel geld uit gegeven aan eten en spullen voor mijn appartement. Zelfs een ethernet adapter voor mijn pc gekocht, omdat ik nu thuis verbinding zou moeten kunnen maken. Helaas is dat niet gelukt, en ik weet niet eens of het aan de adapter, de software of de het ethernet gebeuren van het appartement zelf ligt. Ik had dit stuk vanavond nog op ardonne.nl willen zetten, maar dat zal nu wel niet meer lukken. Wel wat lijsten voor foto”s gekocht. Een grote, waar ik een leuke collage in wil doen, voor aan de muur in de woonkamer, om de boel een beetje op te fleuren!

27 augustus, 18:05

Vandaag was een dag waarin eindelijk wat zaken geregeld zijn, maar het is ook duidelijk dat de nieuwe regels het allemaal niet makkelijker maken. Deze regels zijn gekomen vanwege 11 september, en zijn pas vorige week van kracht geworden. Niemand weet dus eigenlijk hoe lang een en ander gaat duren. Wel is het zo dat ik nu officieel werknemer ben van de universiteit hier, en ik kan dus geld ontvangen, das al heel wat. Waneer ik een computer account krijg weet ik echter niet, maar gelukkig werkt mijn ethernet kaart wel op de universiteit, en kan ik e-mail versturen, en zaken op de website zetten, en hier is het resultaat! Gelukkig begin ik ook weer tijd te krijgen voor natuurkunde, en dat is alweer een hele tijd geleden, daar ben ik erg blij mee. Ook leer ik steeds meer mensen van de natuurkunde afdeling kennen; zij zijn erg vriendelijk en behulpzaam! Goed dat is ”t voor nu, ik ga proberen dit op de site te zetten.