Een nieuwsflash uit Urbana

Een druk bezet weekend zit erop. Zaterdag eerst naar de fietsveiling geweest, om daar een fiets te kopen. Per opbod, en de veilmeester had er zin in, wat kan die man snel praten, ongelooflijk. Voor een redelijk prijsje een mountain bike gekocht, waar, hoe kan het ook anders, nog wel ”t een en ander aan moest gebeuren. De versnellingen afgesteld, een achterlicht is ook wel handig. Helaas bleek dat de linker trapper niet goed meer is, die moet ik eerst vervangen. Ik heb al wel al het gereedschap voor dat soort klusje, das makkelijk.

Het verkeer hier in amerika kent andere regels dan in Nederland. Zo zijn ze hier verzot op stopborden, die ze eigenlijk bij ieder kruispunt neerzetten, soms aan alle kanten, en dan: wie ”t eerst komt, wie ”t eerst maalt. Licht op je fiets is niet verplicht, en in sommige straten hier is ”t behoorlijk donker! Het boekje met de verkeersregels voor Illinois is ook zeer naar Amerikaanse stijl. Het begint met de voorrangsregels, ok, logisch. Dan komen er meerdere hoofdstukken (bijna 1/3 van het hele boekje) over wat je allemaal wel niet mag doen, en welke sancties erop staan. Dit moet je dus tijdens het examen nog allemaal weten ook, beetje vreemd. Pas daarna komen de echt belangrijke dingen, zoals de verkeersborden en overige regels. Bij stoplichten is het oppassen. De lichten staan aan de overkant van de kruising, waardoor ik al bijna twee keer een kruising was over gestoken waar ik toch echt moest stoppen. Ik ben er nu wel aan gewend. Wat wel erg makkelijk is, is dat je bij een afslag naar rechts door rood licht mag, als de weg vrij is. Dat komt toch wel vaak voor, en zal wennen worden als ik weer in Nederland ga rijden!

Zaterdag middag wezen volleyballen met een groep internationale studenten. Omdat er bij het normale sportcentrum een ”power failure” was, zijn we uitgeweken naar een ander veldje op de campus. Lekker in het zand, dus duiken naar de bal. Ik was de eerste die het probeerde, en wat bleek: een laag beton niet al te diep onder het zand. Gevolg: beide knieën en ellebogen zijn nu voorzien van toch wel vervelende schaafwonden. Gelukkig kon ik bij de ”dorm” vlakbij het veldje wat pleisters, ontsmettingsmiddel enzo gebruiken, om de zaak goed schoon te maken, want het zat allemaal onder het zand. Bijna pure alcohol is niet echt fijn. Gelukkig daarna nog wel lekker gevolleybald. En inmiddels hadden ze bij het sportcentrum weer stroom, dus heb ik nog lekker gezwommen ook!

Den zondag ben ik toch weer naar een springcentrum gegaan. Dit keer naar Illinois Valley Parachute Club. Een klein cluppie met twee kleine vliegtuigen (van hetzelfde type waar pap een tandem uit heeft gedaan). Maar dit weekend hadden ze er vier, twee van een andere club, waardoor we formaties konden doen, waarbij de vier kisten werden gebruikt. Erg leuk om eens te doen, dit was nieuw voor mij. Een van de sprongen was met 15 mensen samen, het grootste wat ik tot nu toe heb gedaan, dus erg de moeite waard! Leuk weekend geweest.

Maandag, 16 september.

Zo, een drukke dag zit erop. Ik heb vandaag voor de groep waar ik nu in werk een praatje gegeven over het onderzoek dat ik tijdens mijn promotie periode heb gedaan. Het ging best goed, en de mensen die er waren hebben er geloof ik wel wat van opgestoken. Het waren er niet al te veel, maar toch. ”s middags zijn we begonnen met het installeren van mijn computer, en dat heeft nogal wat voeten in aarde, maar goed, dat zal morgen wel in orde komen. Het geven van zo”n praatje kost nogal wat energie, dus was het stoeien met die computer eigenlijk niet zo erg. Overigens gaan we binnenkort waarschijnlijk verhuizen, iets wat me lijkt te achtervolgen. Tijdens mijn afstuderen in Leiden, verhuisde het instituut van de binnenstad naar een locatie buiten de stad. In Amsterdam zat er asbest in het gebouw, en daar mochten we ineens niet meer werken, dus moesten we verhuizen. Wat hier de reden is weet ik eigenlijk niet, maar het schijnt allemaal definitief te zijn, dus wederom: verhuizen. Na ja, hoef ik mijn kamer nu nog niet echt in te richten, wel zo makkelijk!

Voor de laatste keer wil ik nog mijn ongenoegen kwijt over het ID beleid hier, om van een biertje te kunnen genieten. Ik heb nu al een paar keer meegemaakt dat mensen geen bier of wijn konden krijgen, ondanks dat ze een kaart met foto en geboortedatum bij zich hadden. Het wisselt nogal van gelegenheid tot gelegenheid wat een geldig ID is, en ook van dag tot dag. Ook een verlopen ID is niet geldig, terwijl het verlopen toch moeilijk je geboortedatum kan veranderen, raar, zeker als je uit Nederland komt. Maar genoeg hierover.

Er zijn hier nog wel meer dingen die opvallen, of beter, ontbreken. Een van die dingen is het feit dat ik hier nauwelijks honden op straat zie. Ik word hieraan herinnerd doordat ik nu een hond hoor blaffen, dus ze zijn er wel. Gevolg is overigens wel dat ik nog geen poep op de stoep heb gezien. Maar ja, op sommige plaatsen is de stoep helemaal overgroeid met gras of zelf struiken, dus echt handig is dat niet. Veel fietsers maken gebruik van de stoep, iets wat ik zelf niet doe, want a) je kan dan niet echt doorfietsen met alle voetgangers die je sowieso al hindert en b) de stop is hier nogal hobbelig, dus niet echt prettig om op te fietsen. Wel is het goed oppassen op de weg met alle auto”s en ”s avonds is verlichting een must, ook al is het niet verplicht (twee reflectoren overigens wel). Nog een eigenaardigheid hier is de benzine prijs, die fluctueert enorm. Vorige week wat het nog $1.49 de gallon, nu nog maar $1.29 Het is dus een beetje goed mikken, hopelijk heb ik vlug het systeem door! Hetzelfde gebeurde overigens in Australië, misschien wel om dezelfde reden?

Het weer is hier nog steeds uitstekend. Hoewel er ”s nachts wel eens een flinke bui valt heb ik overdag nog maar weinig regen gehad, en meestal zijn er weinig wolken. Het is nu wel iets frisser geworden, ”s avonds kan je niet echt meer in korte broek en t-shirt naar buiten, terwijl dat vorige week nog erg aangenaam was. Het zijn nu geloof ik wel normalere temperaturen, in de ”high seventies” 77 Fahrenheit is nog altijd 25 graden, dus das best uit te houden. Ik ben echter wel benieuwd hoe dat in de winter uit gaat pakken, we zullen zien. Zeker voor het springen zou het wel eens erg koud kunnen worden. Over springen geschreven, afgelopen weekend was er een Casa op de dropzone waar ik nu al een paar keer geweest ben. Een casa is een grote kist, waar 31 springers in kunnen. De meesten kunnen lekker op een bankje zitten, zeer confortabel. Ook het `uitstappen” erg makkelijk, omdat de `deur” aan de achterkant zit, net zoals bij toestellen die gebruikt worden om pakketten te droppen. En, je kan gewoon rechtop staan. Eigenlijk loop je gewoon met z”n allen naar buiten (foto”s van dit vliegtuig komen ook op de site te staan). De sprongen die ik maakte waren nog mooi ook. Twee van de zeven horen zeker thuis in de top tien van beste sprongen die ik ooit heb gemaakt, dus ik ben erg tevreden!

Zondag, 22 september.

Eens per week een stukje schrijven, dat blijkt een goede frequentie. Weinig spectaculair nieuws, het gewone leven neemt z”n loop. Van de week is m”n fiets gestolen, dat gebeurt hier dus ook. Waar het in Leiden en Amsterdam slechts één keer gebeurd is (en ik ”m de volgende dag weer vond), hier was ”t binnen twee weken al raak. Maar goed, ik heb inmiddels weer een fiets gekocht, met twee (hopelijke) goede sloten. Nu maar hopen dat ie wat langer in m”n bezit blijft. Ook heb ik deze week m”n eerste salaris gekregen. Dat is natuurlijk mooi, maar toch ook wel apart. Ik moest het zelf op komen halen, iets wat hier nog erg gebruikelijk is. Ik kreeg nog net geen zak met geld, maar een check. Ja, het bank systeem is erg ouderwets en zeer omslachtig. Gelukkig heb ik aan kunnen geven dat ze m”n salaris direct op m”n rekening storten. Maar goed, met die check ga je dus naar de bank, om het geld op je rekening te zetten. Ze doen hier werkelijk alles met checks (of credit card natuurlijk). Als je dus een rekening van bijvoorbeeld het water krijgt, dan stuur je een check naar dat bedrijf. Zij sturen die check dan naar hun bank. Die bank neemt vervolgens kontact op met mijn bank, om het geld over te schrijven, en geven dat dan weer door aan de bank van de watermaatschappij. Dat moet toch makkelijker kunnen? Acceptgirootje of zo… Erg leuk deze week waren de telefoontjes van de Boulevard en Opa Strijen. Beide kwamen erg onverwachts, wat het alleen maar leuker maakt natuurlijk! Gisteren ook weer gesprongen. Wat deze keer bijzonder was, was dat ik een paar sprongen heb gemaakt, waar Lew Sanborn ook aan deel nam. Hij is begonnen in 1949, en heeft het springen groot gemaakt. Hij was de eerste persoon met een A-license, en, belangrijker, de eerste met een D-license. Zijn nummer, D-1, staat nu in mijn logboek, iets wat waarschijnlijk niet al te veel Nederlanders kunnen zeggen!

Maandag 23 september

Nog een laatste stukje, voordat ik dit verslagje weer openbaar ga maken. Wat ik nog niet had verteld is dat ik vrijdag naar een concert ben geweest, in het Krennert Center for Performing Arts. Ze hebben daar een geweldige zaal, voor dans, toneel, musical en dus ook concerten. Nu had ik op de website gezien dat ze (het UofI symphony orchestra) Beethovens 6e symphonie zouden opvoeren, maar dat bleek toch niet het geval. In plaats daarvan de Ouverture van Verdi”s Nabucco, en Stravinski”s Firebird Suite. Erg mooi, het orkest is goed (voor zover ik dat kan beoordelen), alleen het duurde maar 45 minuten of zo. Behalve dit soort optredens, een boel sport activiteiten, zoals de Football games van de `Fighting Illini” het American Football team van de universiteit, is er in Urbana en Champaign eigenlijk weinig te doen. Je hebt natuurlijk wel een aantal leuke café”s, maar musea, en dat soort dingen, ho maar. Niet de beste plek om als toerist naar toe te gaan. In Chigaco is dat uiteraard anders, en daar gaan we (een aantal internationale studenten), binnenkort een weekend naar toe. Wat wel leuk is, is dat de Chicago Bears, een team uit de NFL hier een aantal wedstrijden speelt, omdat hun eigen stadium verbouwd wordt. Als het een beetje mee zit ga ik een keer naar zo”n wedstrijd toe, al is het lastig om aan kaartjes te komen, terwijl er toch bijna tachtig duizend mensen in het stadium kunnen. Ja, de universiteit hier doet alles groot, ook het stadium. Het is dan ook een grote universiteit, met vijfendertig duizend studenten. Urbana-Champaign draait dan dus ook helemaal om de universiteit, en heeft de grootste campus in de VS. Dus veel studenten op straat, die nog stereotieper gekleed gaan dan hun Leidse tegenhangers… De UofI merchandise draait op volle toeren. Ik heb dus maar besloten om geen T-shirt of iets dergelijks te kopen!

Nog een laatste puntje. Ik heb eerder geschreven dat het misschien toch nog goed zou komen met dit land, omdat ze er zowaar aan recycling gaan doen. Nou, dat valt toch nog tegen. Met grote koeieletters staat er op de betreffende containers wat er wel, maar ook vooral niet in mag. Geen plastic zakken bij het oud papier, logisch. Maar ja, ze draaien hier op plastic zakken, dus, de hele container vol met plastic zakken, waar, ja, er is hoop, toch papier in zit. De intentie is er!! Let wel, het lijkt nu of er een boel negatieve dingen zijn, maar dat valt best mee hoor. Zo zijn de mensen (dus ook de lokale amerikanen) hier helemaal niet zo onpersoonlijk, zeker niet als je gewent bent aan hoe mensen hier elkaar begroeten. En dat alles great, fantastic, super, enzo is, ook dat went!

Woensdag 24 september.

Maandag was het er niet meer van gekomen om dit te posten op de site, zometeen dan maar. Net een tijdje terug van het zwemmen, het is er dan toch van gekomen. Het sportcentrum is erg mooi, en enorm groot. Met tennisbanen (binnen en buiten), een binnen en buitenbad, en zo”n beetje alle sporten die je kan verzinnen!

Een nieuwsflash uit Urbana

Het gewone leven is nu toch echt begonnen, want vandaag zijn er niet al te veel noemenswaardigheden gebeurt. Wel jammer, want ik ben dus ook niets opgeschoten met het papierwerk. Hopelijk komt daar morgen verandering. Wel heb ik thuis een foto collage aan de muur gehangen, het eerste stukje aankleding in de woonkamer. Nu nog op zoek naar een mooie poster of zo, we zullen zien. Op ”t werk weer kennis gemaakt met wat collega”s die ook weer erg behulpzaam zijn met van alles en nog wat. Morgenavond naar een internationaal cluppie, eens kijken of dat een beetje gezellig is; vast want dat zijn ook allemaal mensen in den vreemden. Ben benieuwd of zij ook zoveel papierwerk hebben te doen!

30 augustus, 21:30

Die tijd zal wel toeval zijn, of dit is nu eenmaal de tijd dat ik klaar ben met eten. Vandaag is er een hoop gebeurt, maar laat ik beginnen bij gisteravond, het bezoek aan de “cosmopolitan club”. Dan komt er straks meer over het leven en de gewoontes in Amerika in het algemeen. Daar valt best een hoop over te vertellen.

De cosmopolitan club is een groep mensen die zo eens in de week bij elkaar komen op een thema avond. Gisteren was de eerste avond van dit jaar, dus er waren veel mensen die er voor het eerst waren. Een aantal Duitse, Zuid-Koreaanse, Argentijnse en zelfs Amerikaanse mensen tegenkomen. Het thema van deze avond was de tango, er werd demonstratie gedanst door de plaatselijke tango-vereniging. Niet iets waar ik snel bij zou gaan, dansen is op zich wel leuk, maar om je te beperken tot een dans, nou nee. Omdat het om half tien al afgelopen was zijn we nog met een klein groepje naar Murphy”s gegaan, een Ierse pub. Hier werd het amerikaanse karacter toch wel erg opvallend, iedereen, echt geen uitzonderingen, moet zijn leeftijd kunnen aantonen. In Nederland ongehoord, en jammer dat het zo moet. Wat wel een voordeel van Amerika is, is dat er in veel cafe”s niet gerookt mag worden, en je dus rookvrij thuis komt, wel weer een pluspuntje. Om kort te gaan, een gezellige avond, zeker voor herhaling vatbaar. Vandaag een heel stuk verder gekomen met het regelen van zaken. Eerst mijn autoverzekering geregeld, die is enorm duur, omdat ik niet zo”n Illinois kaartje heb met daarop geschreven dat ik toch echt kan autorijden. Ik behoor nu ook echt tot de Universiteit, omdat ik, via het web, behoorlijk modern, al mijn gegevens heb doorgegeven. Als het goed is heb ik nu ook e-mail hier (ardonne@uiuc.edu lekker kort!) maar of dat al werkt weet ik nog niet. Nu nog een photo ID, en dan kan ik gratis met de bus, gratis zwemmen, voordelig sporten, en wat al niet meer.

Vanavond heb ik ook voor het eerst mijn pannen en potten gebruikt. Dat brengt me meteen wederom bij die rare (andere) gewoontes van Amerikanen. De supermarkt. Allereerst erg duur, maar goed, dat zal wel wennen. Verder begrijp ik van de indeling erg weinig, alles lijkt door elkaar te staan, maar er zit vast een logica achter. Bovendien hebben ze sommige, in Nederland zeer alledaagse, producten niet. Neem braadboter, niet te krijgen. Ze hebben wel olie, maar ook daar weer iets opvallends. Waar wij zonnebloem olie hebben, maken ze het hier van mais. Goed, ik woon natuurlijk ook midden in het land van ”Corn”, maar dan nog. Gelukkig zijn de mensen wel erg behulpzaam, als je iets vraagt zullen ze altijd proberen antwoord te geven. Wat wel ff wennen is, is dat je continu gevraagd wordt hoe het met je gaat, voornamelijk door wildvreemde mensen, zoals bij de kassa. Een korte glimlach of een knikje doet wonderen. Ook kan je in dit land een vraag prima met een vraag beantwoorden. Op ”What”s up” antwoord je gewoon Hé, what”s up? ”t is even wennen, maar dan heb je ”t ook!

Er wordt wel gezegd dat mensen in Amerika het meeste afval per persoon per jaar wordt geproduceerd. Ik snap nu heel goed waarom. In de supermarkt wordt alles in plastic tasjes gepropt, of je nu wilt of niet. Een boodschappentas schijnen ze niet te kennen. Maar toch, er is hoop. Bij mijn appartement gaan ze aan recycling doen. Het papier moet apart, en het glas, plastic flessen e.d. ook. Ik ben benieuwd of mijn amerikaanse buren dit ook gaan gebruiken, het is allemaal op vrijwillige basis, ik ben benieuw!

Het is grappig om te merken dat meer buitenlandse studenten de zelfde soort ervaringen hebben, en ook veel last met ”sofi”nummers enzo. Maar goed, dat is nu bijna rond. Zelfs Ameritech, een telefoonmaatschappij, is er nu van overtuigd dat ik mijn rekening wel zal kunnen betalen (na een faxje of vier), en woensdag wordt het zaakje aangelegd, mijn nummer heb ik al: 217 – 384 7546

Maandag, 2 september.

Het is vandaag Labor day, heel amerika heeft vrij. Nu ja, sommige winkels zijn gewoon open, en tentjes om wat te eten ook. Afgelopen weekend ben ik weer gaan springen, ik kon het toch niet laten. Hier in Amerika gaat dat allemaal veel makkelijker dan in Nederland. Zeker als je iets speciaals wilt doen, zoals nachtsprongen. Dat levert in Nederland al snel 3 maanden regelwerk op (in ieder geval moet je zo lang van te voren beginnen). Hier kan je op een mooie dag gewoon besluiten om dat te doen, je stuurt een faxje en je bent klaar, ideaal. Dus, afgelopen zaterdag heb ik mijn tweede nachtsprong kunnen maken, erg leuk om te doen. Ik heb de melkweg in vrije val kunnen aanschouwen, een eigenaardige gewaarwording. Mijn verlichting voor mijn hoogtemeter, naar een ideetje van een instructeur uit Hilversum, heeft veel indruk gemaakt bij de mensen op de club hier. Een electriciteits draad met wat ledjes, een oude cypres batterij en een schakelaar gaven een prachtig resulaat! Ik begin me al behoorlijk thuis te voelen op het cluppie. Het is daar nogal internationaal, een Deen, wat Belgen, een Schot, waarmee ik weer naar Urbana ben gereden. Waar ik wel op moet letten is dat ik niet een enorm Amerikaans accent krijg, ik betrap mezelf nu al zo af en toe op een amerikaanse uitspraak… Zolang ik het zelf nog blijf horen zal het wel mee vallen.

Een ding wat ik tot nu toe iedere keer vergat te schrijven gaat over de insecten. Daar heb je er hier een hele boel van, vast door het warme, ietwat vochtige weer. ”s avonds maken de krekels, en soortgelijke beesten een hoop herrie. Als je buitenloopt is het gewoon een kakafonie van getjilp en andere geluiden, en nog best luid ook! Moeilijk om precies te omschrijven hoe het klinkt. Wie weet vind ik een manier om het op te nemen!

Woensdag, 4 september, 21:50.

De laatste dagen niet zoveel bijzonders te melden. Het regelwerk gaat door, maar dat is nu leuk om te doen, omdat het vruchten afwerpt. Zo heb ik nu telefoon, e-mail hier dat werkt. Iedereen heeft inmiddels bericht daarvan ontvangen; alles wat op de oude adressen wordt afgeleverd wordt doorgestuurd. En, met het inbel systeem kan ik nu ook thuis, tegen locale telefoonkosten, internetten. Al weet ik niet of ik dat zoveel zal doen, het is handig dat het kan. Tevens zijn de benodigde accounts op de diverse clusters aangemaakt. Maar genoeg hierover.

Omdat ik gewend was om altijd wel muziek te horen, heb ik maar een mini stereo toren gekocht. Om toch een beetje in Nederlandse sferen te blijven… een Philips. En, voor het thuisfront, een scanner. De eerste foto”s, van mijn appartement, zijn ingescand, en zal ik op de site zetten. Ze laten zien hoe het appartement eruit zag toen ik erin trok. Meer aangekleede versies zitten nog in mijn toestel, die volgen dus nog. Helaas ben ik er nog niet echt aan toe gekomen om veel foto”s te maken, maar dat ligt wel in de planning. Net als sporten, want ook daar ben ik wel weer aan toe. Niet dat ik nu onwijs aan het aankomen ben, want ook in Amerika kan je best gezond eten, maar je moet er wel een beetje op letten. Hamburgers heb ik overigens nog niet gegeten!

Donderdag, 5 september, 18:10

Nog even een paar korte opmerkingen, voordat ik het een en ander op de site ga zetten. Ze zeggen wel dat je hier gemakkelijker wapens dan alcohol kan kopen. En inderdaad, er zijn hier gewoon winkels waar je naar binnen kunt gaan voor een wapen. Hoe gemakkelijk het dan is weet ik niet, ik heb het niet uitgeprobeerd… Overigens lukt het best om een biertje te krijgen, als je je ID maar bij je hebt!

Vandaag heb ik nog geprobeerd om bloed te gaan geven. Maar, Europa is natuurlijk een zeer primitief gebied op deze wereld. Als je daar de afgelopen 5 jaar in totaal meer dan zes maanden bent geweest, dan is het voor onze amerikaanse medeburgers levens gevaarlijk om bloed van je te krijgen. Ik geloof zelfs dat je zelfs helemaal niet meer in aanmerking komt om bloed te geven. Het zelfde geldt voor ik geloof bijna de rest van de wereld, tja, als het niet uit amerika komt zal het wel niet veel soeps zijn…